बंद खोली !!

प्रत्येक माणूस असमाधानी असतो. कोणतेतरी दुखणे घेऊन तो जगत असतो. मग ते नात्याचे असो, करिअरचे असो, पैशाचे असो, स्पर्धेत मागे पडल्याचे असो की मानसन्मानाचे असो. प्रत्येकाचे प्राक्तन जगायला त्याची बंद खोली त्याला साथ देत असते, जी खोली बाहेरील गर्दीपासून त्याचे अस्तित्व वेगळे करून त्याला त्याचं खंर आयुष्य जगायला अन शोधायला मदत करते. दिवसाच्या आभासी प्रकाशात हरवेलेला प्रत्येकाचा चेहरा, त्याला त्याच्या बंद खोलीतील काळोखात अलगद गवसतो. ह्या खोलीत गर्दीतले मुखवटे नसतात. खोटे हास्य नसते, असतो तो स्वतःचा आरसा, स्वतःला आणि दुनियेला न फसवणारा. प्रत्येकाच्या बंद खोलीची ही सताड उघडी कविता !!

बंद खोली !!

बंद खोलीत भयाण एक,
दुखः गुपचूप लपलेलं असतं.
 दार उघडताच खोलीबाहेर,
चेहऱ्यावरून ते सरलेलं असतं.

सजवलेले चेहरे कृत्रिम,
मनात काळोख घेऊन जगतात.
दोन आयुष्याच्या अभिनयात,
स्वतःला ओढून ताणून थकतात.

डोळे असतात फुललेले,
हृदय मात्र कोमेजलेलं असतं.
बंद खोलीत भयाण एक,
दुखः गुपचूप लपलेलं असतं.

उंची वस्त्रे, सुगंधी अत्तरे,
गर्दीला सुखी भासवत असतात.
काळजाचे दुखणे मात्र,
रात्री झोपेला जागवत असतात.

गुलाबी पाकळ्यात गुंडाळलेलं,
प्रेत जणू ते सजलेलं असतं.
बंद खोलीत भयाण एक,
दुखः गुपचूप लपलेलं असतं.

दुखः जगण्या प्रत्येकाला,
बंद खोली हवी असते.
लांबी रुंदी प्रत्येकाच्या,
दुखा:ची ती नवी असते.

आतबाहेर खोलीच्या सीमेवर,
लढता आयुष्य संपलेलं असतं.
बंद खोलीत भयाण एक,
दुखः कायमचं लपलेलं असतं.

सचिन मेंडिस