पानगळ

कधी काळी बहरलेली
झाडावरील पाने
आज शुष्क होऊन
खाली कोसळत असतात !!

पुन्हा बहरण्यासाठी की
एक जीवनाचे सत्य म्हणून
माहित नाही !!

ही अनामिक पानगळ
अन लांब गेलेल्या सावल्या
डोळ्यासमोर निष्पर्ण होते
एक फांदी न फांदी !!

बहरताना स्व:तात गुंतलेल्या फांद्या
आज विषण्ण, एकाकी
सांत्वन करायला फांदीवर
एक चिटपाखरू नाही !!

डोळ्यादेखत होते
ही जीवघेणी पानगळ
वावटळीत सापडलेली पाने
अंगणभर विखुरतात
मनही विखुरते पानांनसोबत !!

विखुरलेल्या पानांचा सडा
एकत्र केला जातो कोपरयात
अन लावली जाते
हलकेच काडेपेटी
फांदीच्या डोळ्यादेखत !!

मी स्तब्ध, मुकाटपणे
पाहतो नवी पानगळ
फांद्यांचे हुंदके
ऐकू येत नाहीत !!