कुपारी लगीन....!

कुपारी लगीन....!!


एक दिवस लग्नाचे आमंत्रण येत...
मंत्रण देणारा गोड हसत आमंत्रण देतो...
माझ्या जाण्यावाचून लग्न होणार नाही अस उगाचच वाटत...

घरात कोल्ड ड्रिंक नसतानाही ती ऑफर करण्याची मी रिस्क घेतो...
त्याला तशी घाई असतेच, माझीही फॉर्मलिटी पुर्ण होते.....
पायरी उतरताना तो BMC मधील बिशाचे घर विचारून घेतो....
बिशा घरीच असेल हे मी खात्रीने सांगतो.

ते निघून गेल्यावर मम्मी विकेपिडिया सुरु करते......
त्याची मुलगी माझ्या मावशीच्या, आतेच्या, नणंदेच्या, भाच्याला दिल्याची
जवळची ओळख देते......
माझ्या तात्याच्या नॉलेज मधे अमूल्य भर पडते.....

लग्नाचा दिवस उगवतो...
ठरल्या प्रमाणे मी आहेरची वही चाळतो...
१०० चा आकडा पाहून मनोमन  सुखावतो...
मी १०० रुपयाची परतफेड १५० रुपयाने करतो.
सुट्टे मिळतात पण नेहमीप्रमाणे एन्वेलप नसते...
माझा संताप होतो.

गावातील राकेशच्या पाठी बसून मी लग्न मंडप गाठतो....
दरवाजात स्वागतासाठी बहुतेक मुलीचे काका-काकी उभे असतात. ...
ट्रेन मधे चवथ्या सीटवर बसणार्या काकाला सुटात पाहून मन भरून येते.....
मला हातात हात देताना ते कॉर्नर सीट वर बसल्या सारखे हसतात....
मला VIP झाल्याचा भास होतो.

मी आहेरच्या रांगेत सरकतो....
पुन्हा एकदा एन्वेलप भरल्याची खात्री करतो.....
चार जनाना हॅंडशेक करीत मी स्टेज वर पोहोचतो......
अजून पुढे जाणार तोच समोरच जोडप फोटोसाठी उभ राहते.......
माझा पोपट होतो, उगाच सगळे माझ्या कडे पहात असल्याचा भास होतो.....

स्टेज वरून उतरणार तर काउंटर वरील लाइन सरकत मागे स्टेज पर्यंत आलेली असते.......
मी पायरी वर अडकून पडतो........
समोर ६०-७० जण रांगेत उभे असतात..........
मला घरी केलेल्या वालाच्या भाजीची तीव्रतेने आठवण येते......
फस्ट क्लास तिकिटासाठी जशी सेपरेट लाइन.....
तशी जास्त अहेर वाल्यासाठी डाइरेक्ट एंट्री अशी भुके पोटी मला कल्पना सुचते...
परंतु १५० रुपयाच्या आठवणीने मी आयडियाची कल्पना सोडून देतो......


शेवटी माझ्या मेहनतीला फळ येते.....
अन मी प्लेट पर्यंत पोहोचतो....
माझ्या ताटाखाली टिश्यू नसतो...
मग मी प्लेट बदलून इश्यू सोल्व करतो......मी पुढे डोकावतो....
माझ्या समोरील व्यक्तीच मटणातील बोळावर संशोधन चालू असते......
शेवटी तो हार मानून नळी पुरता कॉम्परो करतो.......
मी माझ्या ऐपतीप्रमाणे प्लेट सजवतो. ......
काउंटर वरील भाजी अन डाळ मला वाळीत टाकल्यासारखी वाटते.....
मी एक एक चमचा घेउन त्यांची समज करतो.....

मी प्लेट घेउन खुर्चिकडे वळतो.....
दोन रिकामी खुर्ची पैकी एक भाताने सजलेली असते.......
अन दुसरीच्या पायाखाली साक्षात एक ताट झोपलेला असतो......
मी दुसर्या बाजूला एका काकाच्या बाजूला बसतो........
काकाच्या प्लेट्मधील हिमालय पाहून माझ्या ताटातला जीवदानी ओशाळतो.......
काकाने बहुतेक अंगठी केली असेल असा मी तर्क लावतो......
रुमालाने कपाळ पुसत मी कसाबसा जेवण संपवतो.....
ताटात उरलेल्या भाजीची मला दया येते.

वॉश बेसिन शेजारी नेहमीप्रमाणे गर्दी असते,.....
मला कळायच्या आत बाजूच्या दादयची प्लेट माझ्या वाईट शर्टच हलक चुंबन घेते. ......
मी राग आवरून पुढे सरकतो...
थेंबा थेंबने पाणी हातावर घेतो.......
साबणाचे मासे मटणात बुडवून काढल्यासारखे वाटतात. .....
मी हळूच हात मागे घेतो.
अन मी त्यांचा नाद सोडून देतो......

पोट भरलेले असते पण आइसक्रीम चा मोह आवरत नाही.......
मला कुपारी असल्याचा अभिमान वाटतो.......
मी आइसक्रीम खात खात गेटपाशी येतो, ......
चवथ्या सीट वरील हास्य पुन्हा डोळ्यात साठवतो...

सकाळच एक युद्ध संपलेले असते.....
ओटीवर बसून मी रात्रीच्या युद्धाची तयारी सुरु करतो...
तेवढयात एक अजून लग्नाचे आमंत्रण येत...
अन पुन्हा... (Sachin Mendes)