संदेश

प्रवासात अनेक चेहरे भेटतात. त्यांच्याशी संवाद साधला तर आपण किती सुखात आहोत, तरीही माणूस म्हणून किती शून्य आहोत, ह्याचा प्रत्यय येतो. आजचाच अनुभव. खूप काही शिकवून जाणारा.

आजच्या आत्मकेंद्रित जगात अल्पशिक्षित असूनही त्यागाचे जीवन जगणारा 'संदेश' भेटला. आदिवासी मुलगा. वय साधारण २१ वर्षे. आज विरार स्टेशनकडे बाईकवर प्रवास करीत असताना त्याने रस्त्यात हात केला व लिफ्ट मागितली. मी संवाद साधला. तो आपल्या घरी डहाणूकडे निघाला होता. गावात एका कारखान्यात कामाला होता. दिवसाची २५० रू. मजुरी.

मी त्याला अजून बोलतं केलं. ८ वी पर्यत शाळा झालेली. मग कुटुंबाची जबाबदारी पडल्याने शाळा सोडावी लागली. दर महिन्याला ५००० रू. तो गावी पाठवतो. स्व:ताचं शिक्षण न झाल्याचं क्षल्य उरी असूनही आज छोटा भाऊ १० वीत शिकत असल्याचं समाधान त्याच्या बोलण्यातून जाणवत होतं.

कुटुंबाचं भल व्हावं म्हणून राबणारा, दोन वेळ डाळ-भात खाणारा अन फक्त रविवारी भाजीची चव चाखणारा संदेश 'माणूस' म्हणून खूप ग्रेट वाटला. रस्त्यात त्याने गाडी थांबवायला सांगीतली. देव दर्शनासाठी त्याला मंदिरात जायचे होते. बहुतेक त्याच्या संघर्षाचं बळ श्रध्देत असावं. मला मंदिरात न जाताही देव भेटला होता, माणसाच्या रूपात.

छोटी छोटी माणसं सुध्दा किती मोठा संदेश देऊन जातात ना? फक्त संवाद हवा.

सचिन मेंडिस